نگاهی به اسکار ۲۰۲۳/اقلیت‌های جنسی و نژادی مهمانان جدید اسکار

مراسم اسکار با ضریب‌دادن به "همه‌چیز همه‌جا به یکباره" نشان داد که توجه بسیار جدی به موضوع اقلیت‌ها دارد؛ خصوصاً اقلیت جنسی. اینگونه نه به جریان صنعت سینما و فیلم‌های بیگ پروداکشن توجه می‌شود و نه به ارزش‌های هنری و اسکار بیشتر سقوط می‌کند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم مراسم اسکار 2023 شب گذشته به وقت محلی برگزار شد و فیلم "همه چیز همه جا به یکباره" برنده جوایز اصلی اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و 5 بخش دیگر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فیلمی که سرگرم‌کننده است اما بدون شک چیزی که باعث شده تا بتواند این همه اسکار مهم را بدست آورد ظرافت‌های هنری و ارزش‌های والای فرهنگی نداشته فیلم نیست بلکه تمرکز روی موضوع اقلیت‌‌ها خصوصاً اقلیت‌های جنسی است که بیشتر از دیگر مصادیق اقلیت‌ها در کانون فیلم دیده می‌شود. آیا این سرنوشت اسکاری است که می‌خواهد توجه بیشتری را به خود جلب کند؟ در گزارش‌هایی که پیش از این نوشتیم به این موضوع به تفصیل اشاره شد که اسکار بعد از ریزش بی‌سابقه مخاطبینش به خاطر فیلم‌های هنری و روشنفکری و فاصله از سینمای حماسی، سرگرم‌کننده و بیگ پروداکشن، امسال تلاش کرده با افزایش نامزدی‌ها به 10 فیلم و توجه به فیلم‌های سرگرم‌کننده و محتوامحور آمریکایی چون تاپ‌گان، آواتار و فابلمن‌ها مخاطبین خود را افزایش دهد. فیلم "همه چیز همه جا به یکباره" نیز به جنس فیلم‌های اخیر نزدیک‌تر است زیرا سرگرم‌کننده و دارای محتوای روشن و بین است. اما این‌ها دلیل اهدای اسکارهای مهم امسال به این فیلم نیست بلکه همان مسأله اقلیت‌ها است. چیزی که در سال‌‌های اخیر در اسکار دیده می‌شود و حتی جایزه بهترین فیلم‌ها را به آن فیلم‌ها می‌دهند، مانند نور مهتاب.

رویکرد اسکار 2023 با نامزدهایش مشخص است؛ سرگرمی‌سازی، جذابیت و محتوامحوری

این روند نشان می‌دهد که بیش از قبل سیاست‌ها و ایدئولوژی‌های جدید در خط و ربط دادن به اسکار نقش‌آفرین شده‌اند و همین باعث می‌شود که سینمای جهان سمت و سوی روشن و جهت‌داری نسبت به قبل بگیرد، چیزی که بدون شک به ضرر سینما است.

حسین معززی نیا منتقد سینما نیز در اینباره معقتد است که اسکار از روزهای خوبش فاصله گرفته است. او در یادداشتی با اشاره به اینکه اتفاقاً امسال فیلم‌های خوش‌ریتم‌تر و بهتری نسبت به سال‌های قبل داشتیم، جوایز به صورت ابلهانه‌ای اهدا شده است. او علت اصلی این رویکرد را در عضویت اعضای جدید آکادمی اسکار می‌داند که رویکردهای اقلیت‌گرایانه‌ای مانند همجنس‌خواهی دارند: نتیجه‌ی به عضویت درآوردن سالی هشتصد سینماگر اجق وجق در آکادمی و گسترده کردن دامنه‌ی اعضا با دعوت از «اقلیت‌ها» همین است که هر برنده‌ای می‌رود روی سن، خودش هم حیرت‌زده است، اظهار شگفتی می‌کند، دائم بالا و پایین می‌پرد و می‌گوید ببینید، رؤیای من تحقق پیدا کرد. بله، خانم و آقای عزیز؛ اینها جمع شده‌اند رؤیای تو را تحقق ببخشند نه این‌که بفهمند فیلمی که تعداد برش‌های بیشتری دارد لزوماً تدوین ماهرانه‌تری ندارد. (اشاره به اسکار بهترین تدوین فیلم برای همه چیز، همه جا، به یکباره)

این مدرس سینما نیز به تغییر رویکردهای اسکار از گذشته تا امروز اشاره می‌کند؛ چیزی که روزگاری به تعبیر ما حمایت از فیلم‌های حماسی و قهرمانی بود و او نام آن را حمایت از صنعت سینما می‌گذارد که حالا فراموش شده: خود برنده‌ها هم باورشان نمی‌شود مراسم اسکار به مضحکه‌ای تبدیل شده که نه قدردان جیمز کامرون (برای فیلم آواتار) و تام کروز (برای فیلم تاپ‌گان) است تا دل‌مان خوش باشد از صنعت سینما حمایت شده، نه به فیلم‌هایی مثل تار و بنشی‌های‌ اینی‌شرین اعتنا می‌کند که بگوییم ظرافت‌های این فیلم‌ها را درک کرده‌اند.

مضمون‌گرایی به عقیده او نیز آکادمی اسکار، جایگاه مهم‌تری به جای ظرافت‌های هنری پیدا کرده است و این را می‌شود در انتخاب‌ها دید زیرا به جای آنکه به بازیگرها جایزه بدهند به کاراکتر‌هایی که پیام‌ها و اهداف غیرسینمایی را دنبال می‌کنند: از جماعتی که اعضای فعلی آکادمی را تشکیل داده‌اند انتظار نداشته باشید بتوانند برای‌تان دو خط درباره‌ی تفاوت کلاس بازیگری کیت بلانشت و میشل یو صحبت کنند یا درک کنند اهمیت کار آستین باتلر در ساختن کاراکتر الویس چه بوده.

آیا فیلم‌های گیشه‌ای هالیوود، اسکار را پربازدید خواهد کرد؟

کارگردان مستند "مرتضی و ما" در پایان نوشته کوتاهش با اشاره به اینکه قبول دارد که اسکار تعیین‌کننده نیست، اهمیت و ضریب نفوذ اسکار را در الگوسازی و جهت‌دهی به سینمای جهان را انکار نمی‌کند و همین را دلیلی برای توجه به اسکار می‌داند: با این‌که هیچ‌وقت قرار نبوده مراسم‌هایی مثل اسکار تعیین‌کننده باشد اما این جایزه‌ها به سینمادوستان دنیا جهت می‌دهد، الگو می‌سازد و بخشی قابل توجهی از سینماگران را بیش از پیش به ساختن فیلم‌های ریاکارانه‌ی سفارشی تشویق می‌کند. حلقه‌ی محاصره‌ی مضمون‌پرست‌های سینمانفهم که دلتنگ بوق و شعارند روز به روز تنگ‌تر می‌شود. دارند خفه‌مان می‌کنند.

با این حساب البته نمی‌توان گفت که این موارد باعث شود که میزان بیننده‌های اسکار بار دیگر کم شود شاید حضور نامزهای بیشتر در مسیر جذب مخاطب موفق عمل کرده باشد. اما آنچیزی که روشن است اینکه با این روند اسکار که نه به فیلم‌های صنعتی و بیگ پروداکشن توجه می‌کند و نه به ظرافت‌ و نصاب‌های عالی هنری، بعید است که هالیوود به روز‌های طلایی گذشته بازگردد، زیرا مجسمه طلایی مسیر دیگری را برای آن کمپانی‌‌ها و استودیو‌های هالیوود نشان می‌دهد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: سینمای جهان اسکار هالیوود سرگرم کننده اقلیت ها فیلم ها همه چیز همه جا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۱۷۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سمیرا حسن‌پور  از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می‌کند

آفتاب‌‌نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب‌های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می‌انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد‌ها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن‌ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می‌گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کار‌های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوار‌ها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار‌ها ایستادم و از آن‌ها یک چیز‌هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آن‌ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کار‌های دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

منبع: همشهری آنلاین